Καλώς ήλθατε!

“Ονομάζομαι Ανδρέας Ζαφειρόπουλος. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τις μέλισσες το 2012. Πέρα από μερικά άτυχα τσιμπήματα σαν παιδί, δεν είχα κάποια ιδιαίτερη διάθεση να τις γνωρίσω. Συμβάντα και συζητήσεις εκείνο το χειμώνα όμως, με έσπρωξαν να ασχοληθώ, τόσο έντονα, ώστε πολλές ώρες καθημερινά μελετούσα βιβλία και άρθρα για τον οργανισμό, τον κόσμο και τον τρόπο τους. Πίστεψα πως η συχνή μελέτη κατά τους χειμωνιάτικους μήνες και η αναμονή, είχε ήδη ωριμάσει μέσα μου την μελισσοκομική μου ικανότητα.

Ώσπου ήρθε η Άνοιξη και απέκτησα τα πρώτα μου δύο μελίσσια. Τα άνοιξα. Είχα ήδη ξεχάσει τις σελίδες, τους χειρισμούς, τις συμβουλές μελισσοκόμων και καθηγητών ανά τον κόσμο. Πώς να τα θυμηθώ, μόνος και χωρίς προηγούμενη εμπειρία, μπροστά στο μικρό αυτό μαγικό πλάσμα που δεν εξημερώνεται, κι ας έχουμε συχνά αυτή την ψευδαίσθηση; Σιγά σιγά, άλλοτε -συχνότερα- με λάθη κι άλλοτε -σπανιότερα- με μικρές κατακτήσεις, είχα αρχίσει να τις γνωρίζω. Τα μελίσσια μου μεγάλωναν στον αριθμό, μαζί με την υπομονή μου και τη γνώση που έρχεται, πάντα όταν νομίζεις ότι πλέον γνωρίζεις αρκετά.

Παλιότερα, στον περίπατο, δεν με συγκινούσαν πολλά από το ‘φυσικό περιβάλλον’, το σεβόμουν σαφώς, όμως δεν με αφορούσε ιδιαίτερα. Απ’ όταν ασχολήθηκα με τις μέλισσες, κάθε βόλτα είναι και μια αναζήτηση, μια ερώτηση για το ένα ή το άλλο φυτό, αν έχει πάνω του μέλισσες, κι αν δεν έχει τώρα, μήπως τις έλκει κάποια άλλη στιγμή, όταν το φως και η υγρασία είναι διαφορετικά.

Οι μέλισσες με βοήθησαν να καταλάβω πως αυτό που ονομάζουμε ‘φυσικό περιβάλλον’, δεν είναι απλά ένας τόπος να βγεις, αλλά ένας τρόπος να ζεις. Σήμερα, χρόνια μετά από την πρώτη εκείνη ιδέα να ασχοληθώ με τις μέλισσες, διατηρώ ένα μεγάλο αριθμό μελισσιών. Και δεν είμαι πλέον μόνος. Φίλοι, πολύτιμοι βοηθοί, σε παντός είδους εργασίες και μεταφορές, σας ευχαριστώ.

Το χειμώνα φροντίζουμε να παρέχουμε ζεστά, στεγνά μέρη, όπου οι μέλισσες θα ξεκουραστούν και θα ανανεώσουν τις δυνάμεις τους. Το ταξίδι για το μέλι αρχίζει την Άνοιξη – από τα ημιορεινά στα ρείκια, κατεβαίνουμε στον κάμπο με τις πορτοκαλιές (έχεις μυρίσει περβόλι την Άνοιξη, τη νύχτα;!). Κατόπιν επιστροφή στα πιο ψηλά και προετοιμασίες άλλοτε για τα μεγάλα δάση-έλατα, βελανιδιές – κι άλλοτε για τους ευκάλυπτους, το φασκόμηλο και το θυμάρι. Καταμεσίς καλοκαιριού, τρύγος και ίδρωτας. Πιο γλυκιά η σκιά κι απ’το μέλι. Μας περιμένουν τα πεύκα, με το ιώδιο και τις κρουστές βελόνες τους στο θρόισμα. Επιστροφή στα ρείκια, οι μέλισσες το αγαπούν γιατί τις δυναμώνει από την εξαντλητική εργασία στα πευκοδάση. Ο χειμώνας έρχεται αλάργα, μαζί με την ανασκόπηση, τα σχέδια και την αναζήτηση νέων τόπων, κάθε χρονιά και λίγο κάπου αλλού, κάθε χρονιά και λίγο κάτι νέο. Μου αρέσουν οι μέλισσες, μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον!”

@